Wie bij KLM werkt, kan gebruikmaken van een vrijwillige vertrekregeling. Dat maakte het in nood verkerende vliegbedrijf onlangs bekend. Werknemers krijgen maximaal anderhalf keer hun brutosalaris als afzwaaipremie als zij uit eigen initiatief opstappen, en behouden dan hun recht op WW. Is het een goed idee om als werknemer op het aanbod van een oprotpremie in te gaan? Of is dat kortzichtig?
Wat zeker kortzichtig is, is je blindstaren op de ontslagvergoeding. Die komt boven op je inkomen en wordt volledig belast. Je betaalt er dus minimaal 37 procent aan inkomstenbelasting over, maar misschien ook veel meer. Verder is de KLM-regeling vooral gunstig voor oudere werknemers. Ben je minder dan tien jaar in dienst bij KLM? Dan is het aanbod helemaal niet zo royaal. Je krijgt dan maar een kwart maandsalaris per dienstjaar. Dus als je 60.000 euro verdient en je werkt er vier jaar, dan krijg je één maandsalaris: 5.000 euro. Netto is dat zo’n 3.000 euro. Dat schiet niet op.
Een andere reden waarom veel KLM’ers zullen twijfelen om op te stappen, is het pakket arbeidsvoorwaarden van KLM. Zoals een prima pensioen en extra voordelen zoals winstdeling en goedkoop vliegen. Niet voor niets was KLM volgens onderzoek van Randstad in 2019 ’s lands beste werkgever.
Toch zou ik zeker niet alleen daarnaar kijken, want het is sterk de vraag of het in de toekomst nog net zo leuk is om voor KLM te werken. Bij KLM – en hetzelfde geldt voor veel andere bedrijven in sectoren als transport, horeca en reizen – zal het niet snel meer worden zoals het was. Of misschien zelfs wel nooit meer. Bestaat je werkgever over een paar jaar nog? Dan heb je nu misschien nog even een leuk salaris met fijne extraatjes, maar sta je over een paar jaar alsnog op straat.
En stel dat je werkgever niet ten onder gaat, wat voor soort werkgever is dat dan? Ik denk niet dat KLM verdwijnt, maar er zullen over een of twee jaar vast minder mensen werken dan nu. Kenmerk van een krimpsector is dat er voortdurend wordt geknepen en dat er eens in de zoveel tijd reorganisaties en ontslagrondes zijn. Met als bijeffect dat er een angstcultuur ontstaat.
Dat laatste is natuurlijk geen wet van Meden en Perzen, maar dat het voor veel werknemers in krimpsectoren anders wordt, dat lijkt mij wel duidelijk. En of je daar wel wilt blijven werken, die vraag kun je jezelf beter nu stellen, voordat iemand anders dat voor jou bepaalt.
